Cıx Cıx

Benim kafam hep güzel. Yani beni doğuran anne ne karıştırdıysa kanıma, toparlayamıyorum bir türlü kafamla içindekileri. Bu ruhsal bir sıkıntı da olabilir pek tabii, bilmiyorum işte..

Neyse, dediğim gibi kafam hep güzel. bazen, sıradışı bir şey yaşadığımda ya da şahsım için sıradışı olan bir şeyin bana bulaştığını fark ettiğimde bunu benim uydurup uydurmadığımı anlayamıyorum. kontrol etmem gerekiyor durumu. Hemen abuk subuk bir laf atıyorum ortaya. eğer insanlar bana gazlayıcı "harikasın süpersin" nidalarıyla sarılmıyorlarsa anlıyorum ki her şey gerçek. Kafam hala güzel oluyor da dozajı azalıyor.

Ya hakkatten şu an ne diyorum ben? biliyorum beni şu an bi tek ben anlıyorum.